همایش تعالی پتروشیمی اگرچه در ابتدا به عنوان سمیناری در راستای افزایش کارآمدی و رشد تعالی مجموعه پتروشیمی شکل گرفته و هر سال برگزار می شد ولی بتدریج نتایج و عناوینی که به شرکت کنندگان در آن داده می شد با اما و اگرها و زمزمه های حاشیه ای همراه شده بود. این همایش از جمله اولین برنامه هایی بود که در راستای کاهش هزینه ها، اجرای آن لغو شد.
تاریخ انتشاريکشنبه ۱۱ خرداد ۱۳۹۹ - ۰۷:۳۵
کد مطلب : ۱۲۳۷۴۳
یادداشتهای یک هلدینگی/قسمت هفدهم
همایش تعالی پتروشیمی
عبدالرسول دشتی
به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی"نفت ما "، برگزاری همایش تعالی پتروشیمی پس از چندین دوره برگزاری با اما و اگرهایی همراه شده بود. از الزام برخی از شرکت ها برای حضور در آن تا آخرین دوره های برگزار شده که برخی مدیران علنا از اجبار در پرداخت هزینه هایی که به آنها گفته میشد شدیدا گلایه مند شده بودند. در واقع در دوره های پایانی برگزار شده همایش آنچه بیشتر مهم شده بود پرداخت هزینه حضور در همایش بود چون به هر حال رتبه ای یا عنوانی به شرکت کنندگان اهداء می شد تا کم و زیاد دست خالی از همایش نرفته باشند.
یکی از مشکلات موجود در برگزاری این همایش به ویژه پس از آنکه گروهی از همکاران هلدینگ خلیج فارس عملا مدیریت برگزاری آن را برعهده گرفته بود، در اختیار داشتن همه کارهای اجرایی توسط مدیر برنامه ریزی هلدینگ خلیج فارس بود. اصرار همکاران برگزار کننده این بود که سایر واحدها از جمله روابط عمومی هلدینگ در جریان برگزاری این برنامه ها دخالتی نداشته باشد. ما مشکلی با این نظر برگزار کنندگان نداشتیم اما مسئله این بود که علیرغم ادعای همکاران، این همایش معمولا با انتقاداتی همراه می شد. به طور مثال در حوزه کاری ما هیچ وقت پوشش خوبی به لحاظ ثبت، مستند سازی و اطلاع رسانی کل مراسم و حواشی مثبت آن صورت نمی گرفت و در این شرایط بدون اینکه بدانیم ما را در مقابل مدیرعامل مقصر قلمداد می کردند. این اتفاق درحالی صورت می گرفت که همکاران روابط عمومی توان انجام همه کارهای مربوط به اطلاع رسانی همایش را داشتند. روال مورد نظر آنان این بود که کل کار تبلیغات و اطلاع رسانی همایش را بصورت پکیج به گروهی بیرون از سازمان می دادند. اما وقتی در انعکاس مطلوب خبرها و جمع و جور کردن خبرنگاران موفق عمل نمی شد و کار دچار مشکل می شد روابط عمومی باید پاسخگو می بود.
مدیر برنامه ریزی هلدینگ خلیج فارس که دبیر و برگزار کننده همایش بود هر سال اصرار داشت گروهی از همکاران مورد نظر و نزدیک وی درگیر برگزاری این برنامه باشند. با اینکه با هم ارتباط دوستانه و خوبی داشتیم اما این روش کار وقتی به زمان اجرا می رسید همه از جمله ما را گرفتار می کرد. بارها از ایشان خواستم ما را در جریان کار قرار دهد زیرا به عنوان روابط عمومی مجبور هستیم پاسخگو بوده و خواسته یا ناخواسته درگیر می شویم. اما ایشان انتظار داشت در این کار دخالتی نداشته، فقط به عنوان میهمان حضور داشته باشیم.
در همایش سال 95 ناهماهنگی ها بیشتر و گلایه شرکت ها به ویژه برخی مدیران آن شدیدتر شده بود. این بود که به عنوان گلایه و اعتراض تصمیم گرفتم در هیچ کاری دخالت نکنم. روز برگزاری همایش مثل یک میهمان کناری ایستادم تا همه از جمله مهندس نژادسلیم سرِ جاهای خودشان بنشینند اما اصلا نزدیک ایشان نشدم. مدت کوتاهی بعد از شروع مراسم از سالن خارج شده و به اداره برگشتم. البته به دو نفر از همکاران گفتم کاملا کنار مهندس باشند تا هرکاری داشت انجام دهند اما خودم پس از شروع رسمی همایش به اداره برگشتم.
حدود یک ساعت گذشته بود که یکی از همکاران زنگ زد و گفت مهندس سراغ من را گرفته و از اینکه نبودم ناراحت شده است. گفتم شما همراه ایشان باشید و بگویید من اداره هستم. پس از پایان مراسم و برگشتن به اداره کاری پیش نیامد تا با مهندس رو در رو شوم ولی فردای آن روز بلافاصله بعد از دیدن من گله کرد که چرا آنجا نبودم. گفتم از مدیر برنامه ریزی تان بپرسید چه کاری با من داشتند؟ آنها حتی کار تهیه عکس و خبر را هم به پیمانکار داده اند و برای حضور همکارانم به تعداد کافی کارت هم در اختیارم نگذاشته اند. تاکید کردم چرا از آنها نمی خواهید کمی از این همه بسته کار کردن دست بکشند تا کمتر گرفتار حرف و حدیث دیگران بشویم. گفت هیچ حرف و حدیثی نیست. گفتم هست ولی شما نمی خواهید بشنوید از انتخاب شرکت های برتر بگیرید تا سایر کارها اگر حرف مرا قبول ندارید از آدم های مورد اعتمادتان بپرسید اصلا از مدیران پتروشیمی ... بپرسید که می گویند هرچقدر ... بدهیم آش می خوریم. و بعد از آن سعی کردم موضوع صحبت را عوض کنم و دیدم مهندس هم خیلی تمایل ندارد موضوع را دنبال کند.
چند روز بعد در جلسه مشترکی مهندس نژادسلیم موضوع گلایه مرا مطرح کرد پس از کمی بحث و توجیه مدیر برنامه ریزی به ایشان گفتم اگر در کار ما مشکلی هست بگویید آن را برطرف کنیم وگرنه این روش شما را قبول ندارم. او اصرار داشت که اصلا چنین چیزی نیست و همین گلایه موجب شد در کارهای بعدی کمی هماهنگ تر شویم. هرچند بعدا همایش سال 96 را با نظر مدیرعامل وقت شرکت ملی صنایع پتروشیمی از هلدینگ خلیج فارس و مدیر برنامه ریزی که دبیر همایش بود گرفته، NPC راسا انجام آن را بر عهده گرفت و کل مجموعه هلدینگ به نوعی از انجام کار کنار گذاشته شد. همایش سال 96 آخرین همایش تعالی بوده، از جمله همایش هایی بود که در راستای کاهش هزینه ها کلا برگزاری آن منتفی شد.
یکی از مشکلات موجود در برگزاری این همایش به ویژه پس از آنکه گروهی از همکاران هلدینگ خلیج فارس عملا مدیریت برگزاری آن را برعهده گرفته بود، در اختیار داشتن همه کارهای اجرایی توسط مدیر برنامه ریزی هلدینگ خلیج فارس بود. اصرار همکاران برگزار کننده این بود که سایر واحدها از جمله روابط عمومی هلدینگ در جریان برگزاری این برنامه ها دخالتی نداشته باشد. ما مشکلی با این نظر برگزار کنندگان نداشتیم اما مسئله این بود که علیرغم ادعای همکاران، این همایش معمولا با انتقاداتی همراه می شد. به طور مثال در حوزه کاری ما هیچ وقت پوشش خوبی به لحاظ ثبت، مستند سازی و اطلاع رسانی کل مراسم و حواشی مثبت آن صورت نمی گرفت و در این شرایط بدون اینکه بدانیم ما را در مقابل مدیرعامل مقصر قلمداد می کردند. این اتفاق درحالی صورت می گرفت که همکاران روابط عمومی توان انجام همه کارهای مربوط به اطلاع رسانی همایش را داشتند. روال مورد نظر آنان این بود که کل کار تبلیغات و اطلاع رسانی همایش را بصورت پکیج به گروهی بیرون از سازمان می دادند. اما وقتی در انعکاس مطلوب خبرها و جمع و جور کردن خبرنگاران موفق عمل نمی شد و کار دچار مشکل می شد روابط عمومی باید پاسخگو می بود.
مدیر برنامه ریزی هلدینگ خلیج فارس که دبیر و برگزار کننده همایش بود هر سال اصرار داشت گروهی از همکاران مورد نظر و نزدیک وی درگیر برگزاری این برنامه باشند. با اینکه با هم ارتباط دوستانه و خوبی داشتیم اما این روش کار وقتی به زمان اجرا می رسید همه از جمله ما را گرفتار می کرد. بارها از ایشان خواستم ما را در جریان کار قرار دهد زیرا به عنوان روابط عمومی مجبور هستیم پاسخگو بوده و خواسته یا ناخواسته درگیر می شویم. اما ایشان انتظار داشت در این کار دخالتی نداشته، فقط به عنوان میهمان حضور داشته باشیم.
در همایش سال 95 ناهماهنگی ها بیشتر و گلایه شرکت ها به ویژه برخی مدیران آن شدیدتر شده بود. این بود که به عنوان گلایه و اعتراض تصمیم گرفتم در هیچ کاری دخالت نکنم. روز برگزاری همایش مثل یک میهمان کناری ایستادم تا همه از جمله مهندس نژادسلیم سرِ جاهای خودشان بنشینند اما اصلا نزدیک ایشان نشدم. مدت کوتاهی بعد از شروع مراسم از سالن خارج شده و به اداره برگشتم. البته به دو نفر از همکاران گفتم کاملا کنار مهندس باشند تا هرکاری داشت انجام دهند اما خودم پس از شروع رسمی همایش به اداره برگشتم.
حدود یک ساعت گذشته بود که یکی از همکاران زنگ زد و گفت مهندس سراغ من را گرفته و از اینکه نبودم ناراحت شده است. گفتم شما همراه ایشان باشید و بگویید من اداره هستم. پس از پایان مراسم و برگشتن به اداره کاری پیش نیامد تا با مهندس رو در رو شوم ولی فردای آن روز بلافاصله بعد از دیدن من گله کرد که چرا آنجا نبودم. گفتم از مدیر برنامه ریزی تان بپرسید چه کاری با من داشتند؟ آنها حتی کار تهیه عکس و خبر را هم به پیمانکار داده اند و برای حضور همکارانم به تعداد کافی کارت هم در اختیارم نگذاشته اند. تاکید کردم چرا از آنها نمی خواهید کمی از این همه بسته کار کردن دست بکشند تا کمتر گرفتار حرف و حدیث دیگران بشویم. گفت هیچ حرف و حدیثی نیست. گفتم هست ولی شما نمی خواهید بشنوید از انتخاب شرکت های برتر بگیرید تا سایر کارها اگر حرف مرا قبول ندارید از آدم های مورد اعتمادتان بپرسید اصلا از مدیران پتروشیمی ... بپرسید که می گویند هرچقدر ... بدهیم آش می خوریم. و بعد از آن سعی کردم موضوع صحبت را عوض کنم و دیدم مهندس هم خیلی تمایل ندارد موضوع را دنبال کند.
چند روز بعد در جلسه مشترکی مهندس نژادسلیم موضوع گلایه مرا مطرح کرد پس از کمی بحث و توجیه مدیر برنامه ریزی به ایشان گفتم اگر در کار ما مشکلی هست بگویید آن را برطرف کنیم وگرنه این روش شما را قبول ندارم. او اصرار داشت که اصلا چنین چیزی نیست و همین گلایه موجب شد در کارهای بعدی کمی هماهنگ تر شویم. هرچند بعدا همایش سال 96 را با نظر مدیرعامل وقت شرکت ملی صنایع پتروشیمی از هلدینگ خلیج فارس و مدیر برنامه ریزی که دبیر همایش بود گرفته، NPC راسا انجام آن را بر عهده گرفت و کل مجموعه هلدینگ به نوعی از انجام کار کنار گذاشته شد. همایش سال 96 آخرین همایش تعالی بوده، از جمله همایش هایی بود که در راستای کاهش هزینه ها کلا برگزاری آن منتفی شد.
