سال ١٨٩٨ نخستین کنفرانس بینالمللی برنامهریزی شهری در نیویورک با محوریت بزرگترین بحران زیستمحیطی کلانشهرها برگزار شد. کسی در آن کنفرانس، امیدی به بهبود شرایط زیستمحیطی شهرهای بزرگ نداشت. راهکار قابل پذیرشی هم برای خروج از بحران متصور نبود. اگر کسی گمان میکند در آن کنفرانس، پژوهشگران و مدیران در پی راهکاری برای رهایی از آلودگی هوا میگشتند، سخت در اشتباه است.