به گزارش نفت ما،  تحلیلگران با اشاره به مشکلات آمریکا و اتحادیه اروپا برای پیدا کردن یک منبع جایگزین برای گاز روسیه ایران را یکی از گزینه های جایگزینی روسیه برای تامین گاز اروپا می‌دانند.  به نقل از خبرگزاری اسپاتنیک، واشنگتن و بروکسل مدت‌هاست که نگرانی خود را درباره وابستگی اروپا به انرژی روسیه ابراز کرده‌اند. آمریکا اخیرا تلاش‌های خود را برای جایگزین کردن منبع دیگری به جای روسیه به عنوان تامین‌کننده اصلی گاز طبیعی اروپا تشدید کرده و این در شرایطی است که شورای روابط خارجی اروپا تعدادی سناریوی احتمالی برای متنوع کردن منابع گاز اتحادیه اروپا ارائه داده است. استیون مک میلان، تحلیلگر اسکاتلندی مسائل ژئوپلتیک می‌گوید: از آنجا که روابط بین غرب و روسیه پس از مسائل اوکراین به سرعت رو به وخامت گذاشته است استراتژیست‌های غربی در حال کار شدید برای پیدا کردن یک جایگزین برای منابع انرژی روسیه در اتحادیه اروپا هستند. این جایگزینی در میان مدت غیرممکن است؛ واقعیتی که باعث نگرانی واشنگتن و بروکسل شده است. این در حالی است که واشنگتن و بروکسل هیچ یک قصد تسلیم شدن ندارند و کشورهای غربی در حال بررسی تعدادی از کشورها هستند که در میان مدت تا بلندمدت جایگزین منابع گاز روسیه شوند یا دستکم وابستگی انرژی اروپا به روسیه را به شکل قابل توجهی کاهش دهند. گزارش اخیر شورای روابط خارجی اروپا تحت عنوان "جایگزین‌های اروپا برای گاز روسیه" در حال بررسی محدوده وسیعی از منابع انرژی احتمالی به جای روسیه است. برای مثال در میان نامزدهای جایگزینی، کشورهای انرژی‌ خیز همچون عراق و لیبی دیده می‌شوند اما این کشورها آنقدر ناامن هستند که نمی‌توانند به عنوان یک گزینه احتمالی مورد توجه قرار بگیرند. تحلیلگران شورای روابط خارجی اروپا همچنین رژیم صهیونیستی را به عنوان یک منبع انرژی احتمالی برای اروپا مورد نظر دارند اما این منبع نیز بعید است جایگزین گاز روسیه شود چرا که 60 درصد ذخایر گاز سرزمین‌های اشغالی روانه بازار داخلی می‌شود. همچنین کشور گاز خیزی همچون ترکمنستان نیز نمی‌تواند مشکل اروپا را حل کند چرا که این کشور استراتژی صادرات خود را به سمت چین تغییر داده است. در همین حال شورای روابط خارجی اروپا به ایران نیز امید دارد؛ کشوری که ذخایر نفت و گاز عظیمی در اختیار دارد و ممکن است یک بازیگر احتمالی برای تامین گاز اروپا باشد. استیون مک میلان تاکید می‌کند: در ماه‌های اخیر گمانه‌زنی‌هایی افزایش یافته مبنی بر اینکه تهران و بروکسل می‌توانند در آینده نزدیک یک قرارداد انرژی امضا کنند که به عرضه نفت و گاز ایران به اتحادیه اروپا منتهی خواهد شد. با توجه به توافق هسته ای نهایی که به لغو تحریم‌ها علیه ایران منجر خواهد شد این احتمال بیشتر شده است. اما به نظر می‌رسد بروکسل محکوم به ناامیدی است. حسن روحانی رییس‌جمهور ایران گفته است این کشور از اینکه بتواند جایگزین روسیه به عنوان تامین‌کننده گاز اروپا شود فاصله زیادی دارد زیرا از برنامه استخراج گاز طبیعی عقب است. به علاوه به رغم توافق هسته‌ای بین ایران و شش قدرت جهانی، به دلیل سابقه بد کشورهای غربی در دخالت در امور داخلی ایران، تهران همچنان کشورهای غربی را شرکای بدقولی می‌داند. مک میلان خاطرنشان کرد: تردیدی وجود ندارد که بسیاری از نومحافظه‌کاران در واشنگتن به توافق هسته‌ای اخیر اعتراض خواهند داشت. بنابراین واشنگتن و بروکسل هر دو باید به دنبال کشورهای دیگری غیر از ایران برای جایگزین روسیه باشند. به طور مشخص تحلیلگران شورای روابط خارجی اروپا ادعا دارند که جمهوری آذربایجان می‌تواند این نقش را ایفا کند و تاکید دارند که آذربایجان منبعی است که در بهترین نقطه برای تامین استراتژی اتحادیه اروپا مبنی بر متنوع کردن منابع گاز این قاره قرار گرفته است. پروژه‌ آنها شامل مرتبط کردن خط لوله گاز طبیعی ترانس آناتولی بین آذربایجان و ترکیه به خط لوله ترانس آدریاتیک و رساندن گاز به یونان، آلبانی و ایتالیا است. انتظار می‌رود که خط لوله ترانس آدریاتیک با ظرفیت احتمالی اولیه 10 میلیارد متر مکعب در سال تا سال 2020 اجرایی شود. مک میلان خاطرنشان کرد: برای غرب مهم است که تضمین کند جمهوری آذربایجان یک نقش همکاری با شرکت‌های انرژی غربی در آینده داشته باشد چرا که برخی افراد در واشنگتن تاکید دارند که روابط آذربایجان و آمریکا در حال حاضر در بحران جدی قرار دارد. همچنین در پایان نروژ گزینه دیگری است که به احتمال زیاد نقش قابل توجهی در تامین گاز طبیعی اتحادیه اروپا خواهد داشت. وزیر امور خارجه این کشور اخیرا اعلام کرد که نروژ در سال‌های آینده به اروپا گاز خواهد داد. در شرایطی که غرب در خصوص وابستگی به گاز روسیه احساس خوبی ندارد، مسکو در حال گسترش مناسبات انرژی خود با کشورهای آسیایی و آمریکای لاتین است. روسیه علاوه بر پروژه‌های جاری خود در حال بررسی احداث خط لوله آلتای است که غرب سیبری را به شمال غربی چین متصل می‌کند. همچنین کرملین قراردادی را در زمینه انرژی با آرژانتین و قرارداد دیگری را با عربستان در زمینه همکاری در بخش انرژی هسته‌ای امضا کرده است.