به گزارش نفت ما،  مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس با اشاره به تصمیم جدی صنعت نفت ایران برای توسعه هر چه سریعتر فاز ١١ پارس جنوبی، جزئیات توسعه این فاز را تشریح کرد. علی اکبر شعبانپور در گفتگو با  شانا از آغاز تهیه اسناد فنی و مدارک مناقصه واگذاری طرح توسعه فاز ١١ پارس جنوبی در قالب دو فاز ١١A و ١١B خبر داد و گفت: در فاز نخست این طرح که شامل ساخت یک جکت، یک سکو، یک خط لوله دریایی و حفاری است، گاز تولید شده از دریا این فاز به تاسیسات پالایشگاهی فازهای ٦ تا ٨ پارس جنوبی ارسال می شود. وی تصریح کرد: فاز ١١B طرح توسعه فاز ١١ میدان گازی مشترک پارس جنوبی به لحاظ فنی و مشخصات کاری مشابه فاز A این طرح است و گاز تولیدی سکوی آن به تاسیسات پالایشگاهی فاز ١٢ پارس جنوبی ارسال می شود. مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس هدف از ارسال گاز فاز ١١ پارس جنوبی به فازهای ٦ تا ٨ و ١٢ پارس جنوبی را استفاده از ظرفیتهای خالی پالایشگاهی در این فازها و تسریع در دستیابی به تولید مورد انتظار در این بخش از میدان عنوان کرد.   طرح‌ توسعه‌ فاز ١١ نخست قرار بود برای تولید روزانه‌ ٥٦ میلیون‌ مترمکعب‌ گاز ترش به منظور تامین‌ گاز ترش‌ مورد نیاز واحد ایران ال ان جی و استحصال ٨٠ هزار بشکه در روز میعانات گازی همراه گاز طراحی و اجرا شود. شرکت ملی نفت ایران و شرکت توتال فرانسه در سال ٢٠٠٠ میلادی برای توسعه بخش بالادستی فاز ١١ پارس جنوبی و ساخت یک کارخانه حدود ١٠ میلیون تنی تولید LNG به توافق رسیدند و سرانجام در سال ١٣٧٩ تفاهمنامه‌ای میان دو طرف امضا شد. پس از امضای این تفاهمنامه، شرکت پتروناس مالزی نیز برای توسعه فاز ١١ پارس جنوبی پیشقدم شد و با توافقی سه جانبه شرکت ملی نفت ایران ٥٠ درصد، شرکت توتال فرانسه ٤٠ درصد و پتروناس مالزی ١٠ درصد از سهام توسعه بخش بالادستی و تا پایین دستی فاز ١١ پارس جنوبی را در اختیار گرفتند. در سال ١٣٨٥ و پس از انجام دنباله دار مطالعات مهندسی، پاکتهای مالی و فنی توسعه این مگا پروژه گازی بازگشایی شد و همزمان با بازگشایی پاکتها حساسیتهای بین‌المللی نسبت به فعالیتهای صلح آمیز هسته‌ای ایران افزایش یافت. در حدفاصل سال ١٣٨٥ تا ١٣٨٧ توتال فرانسه به دلیل افزایش قیمتهای جهانی فولاد و بالارفتن هزینه اجرای این پروژه مشترک گازی، به وقت کشی پرداخت و یک سری مذاکرات دنباله دار در تهران و اروپا میان دو طرف آغاز شد و در نهایت شرکت ملی نفت ایران با پیشنهاد حدود ١٠ تا ١١ میلیارد دلاری فرانسویها مخالفت کرد که سرانجام پای توتال از پارس جنوبی بریده شد. چینی‌ها گزینه بعدی ایران برای توسعه فاز ١١ پارس‌جنوبی بودند. طرح در سال ١٣٨٨ با هزینه چهار میلیارد دلار به آنها واگذار شد. طبق قرارداد، شرکت سی ان پی سی چین موظف شد توسعه این فاز مرزی با کشور قطر را طی ٥٢ ماه تکمیل کند. اما شرکت چینی کوچکترین اقدامی برای اجرای قرارداد صورت نداد؛ شرکت ملی نفت ایران نیز ٥٠ ماه بعد قرارداد با چینی‌ها را فسخ کرد. شعبانپور روز جمعه نهم آبانماه پارسال سرانجام در باره طرح توسعه فاز ١١ پارس جنوبی گفت: هم اکنون با توجه به زمان بر بودن توسعه بخش حفاری و دریایی فاز ١١ میدان گازی پارس جنوبی در سطح مدیریتی شرکت ملی نفت تصمیم به توسعه این بخش به صورت مستقل و زودتر از بخش خشکی گرفته شده است. به گفته وی، در صورت تحقق توسعه بخش دریایی فاز ١١ میدان پارس جنوبی پیش از توسعه بخش خشکی، گاز تولیدی این فاز با استفاده از ظرفیتهای خالی پالایشگاههای موجود در منطقه ویژه اقتصادی پارس فرآورش می شود. تاکنون پیمانکار خاصی برای توسعه بخش دریایی فاز ١١ مشخص نشده و شرکت ملی نفت ایران روی این موضوع در حال بررسی و تحقیق است.