به گزارش نفت ما، یک اقتصاددان پاکستانی با اشاره به منافع متضاد آمریکا و روسیه بر سر موضوع صادرات گاز به پاکستان نوشت: داستان خط لوله صلح نشان می دهد پاکستان هر اندازه هم به انرژی نیاز داشته باشد به دلیل مخالفت قدرت های بزرگ نمی تواند به آن دست یابد.   یک اقتصاددان پاکستانی طی گزارشی درباره خط لوله صلح که در روزنامه اماراتی نشنال چاپ شده است نوشت: ایران منابع عظیم انرژی دارد. پاکستان، کشور همسایه ایران نیز خواهان انرژی است. تلاش های آنها بر روی یک قرارداد گازی سالهاست که با کارشکنی قدرت های خارجی مواجه شده است، اکنون آنها تلاش می کنند رویکرد جدیدی را در پیش بگیرند. فاضل حیدر افزود: ماه گذشته، پاکستان به دلیل احتمال تحریم خط لوله 7.5 میلیارد دلاری صلح از سوی آمریکا، یک پروژه واردات گاز جایگزین را به ایران پیشنهاد کرد.
این طرح جدید عبارت است از تبدیل گاز طبیعی ایران به ال ان جی و استفاده از پایانه ال ان جی کشور عمان برای صادرات به پاکستان.
شاهد خاقان عباسی، وزیر نفت پاکستان اواخر ماه گذشته در دیدار با مقامات ایرانی در تهران این طرح را به ایران پیشنهاد کرد و این به معنای کنار گذاشتن خط لوله انتقال گاز بین دو کشور بود.
بر اساس طرح جدید، ایران گاز طبیعی خود را به ال ان جی تبدیل و سپس از طریق پایانه ای در کشور عمان آن را به پاکستان صادر خواهد  کرد. عمان قبلا قراردادی را برای خرید حدود 60 میلیارد دلار گاز از ایران در طی 25 سال آینده منعقد کرده است.
این گزارش در ادامه نوشت: پیشنهاد شده که یک پایانه ال ان جی نیز در بندر گوادر در جنوب غرب استان بلوچستان در مرز با ایران احداث شود و یک خط لوله ال ان جی از گوادر به شهر نوابشاه در جنوب استان سند کشیده شود. خط لوله گوادر-نوابشاه همچنین 71 کیلومتر تا مرز ایران امتداد خواهد یافت تا در صورت برداشته شدن تحریم های آمریکا، گاز ایران را در قالب پروژه خط لوله صلح به داخل پاکستان انتقال دهد.
پروژه خط لوله صلح که مدت ها تکمیل آن به تاخیر افتاده، بعد از ناتوانی پاکستان در اجرای به موقع تعهداتش عملا پایان یافته تلقی می شود.
این پروژه به شدت با مخالفت آمریکا مواجه بود اما به راستی چه عاملی موجب عقیم ماندن این خط لوله استراتژیک شد؟ باید گفت، این منافع ژئوپلتیک و اقتصادی بود که در نهایت موجب توقف پروژه خط لوله صلح شد. میادین دولت آباد ترکمنستان که بر اساس برآوردهای انجام شده 159 تریلیون فوت مکعب گاز در خود جای داده اند، در اختیار شرکت بزرگ آمریکایی یونکال قرار دارد. از این رو، دولت آمریکا همواره از خط لوله تاپی که از خاک افغانستان می گذرد، حمایت کرده است. اما وضعیت امنیتی شکننده در این کشور جنگ زده تاکنون مانع از اجرایی شدن این پروژه گشته است.
این اقتصاددان پاکستانی افزود: از سوی دیگر، روسیه با ساخت خط لوله تاپی مخالف است، زیرا می خواهد گاز ترکمنستان تحت کنترل این کشور قرار داشته باشد. ترکمنستان در حال حاضر، از طریق خط لوله تحت کنترل شرکت گازپرم روسیه، گاز خود را به اوکراین صادر می کند. اما مسکو کاملا از ساخت خط لوله صلح برای تامین نیازهای انرژی کشورهای غرب آسیا حمایت می کند.
جدال بین قدرت های بزرگ بر سر خط لوله صلح و خط لوله تاپی در نهایت پاکستان، هند و ایران را ناگزیر ساخت تا این این پروژه را کنار بگذارند. داستان این خط لوله نشان می دهد که (به دلیل عدم استقلال عمل اسلام آباد) هر اندازه هم پاکستان به یک پروژه انرژی نیاز اساسی داشته باشد، در نهایت این منافع قدرت های بزرگ است که سرنوشت  پروژه های اینچنینی را تعیین می کند. بنابراین بعید نیست که پیشنهاد جدید پاکستان به ایران در زمینه واردات ال ان جی نیز در آینده به سرنوشتی مشابه سرنوشت خط لوله صلح دچار شود.