30 سال پس از تاسیس شرکت بازرگانی پتروشیمی در سوم تیر 1369 توسط وزارت نفت، این شرکت به یکی از مهم ترین بازوهای تجارت بین الملل صنعت پتروشیمی و فرآورده های نفتی در آمده است. 

 به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی"نفت ما "،    درست در بازه زمانی که انتقادها از جریمه سنگین چند صد میلیون دلاری در پرونده کرسنت علیه ایران به اوج رسیده است، این شرکت اعلام کرد که در یک پرونده حقوقی علیه شرکت هیزل میرکنتال، موفق شده است، یک پیروزی 350 میلیون دلاری به نفع ایران کسب کند. 
شرکت بازرگانی پتروشیمی با اشاره به جزییات این دعوای حقوقی که این شرکت به حق آن را «دستاورد مهم» خواند گفت: سرانجام پس از گذشت ماه‌ها کارزار حقوقی، حکم صادره در دعوای حقوقی شرکت بازرگانی پتروشیمی (PCC) علیه شرکت «هیزل» به تأیید نهائی دیوان عالی دبی در امارات متحده عربی رسید.
بر اساس این رای، شرکت هیزل به پرداخت حدود 780 میلیون درهم به عنوان اصل بدهی، به علاوه خسارات با ارزش اقتصادی بالغ بر 1.2 میلیارد درهم در حق شرکت بازرگانی پتروشیمی PCC محکوم شد.
این مبلغ تقریباً نیمی از خسارت تعیین شده برای پرونده کرسنت است. این حکم در ۲۷ژانویه سال ۲۰۲۱ میلادی (بهمن ماه ۱۳۹۹) در دادگاه تجدیدنظر (استیناف) دبی تأیید شد. 
این پرونده در خود درس های زیادی برای مسئولین دارد. 
موسسه حقوقی علی ابراهیم در نامه اعلام خبر خود صراحتاً، قید کرده است که این پیروزی نتیجه «4 سال پیگیری» است. 
واقعیت این است که پرونده هیزل چیزی شبیه دوی امدادی و تحویل دادن مشعل بود، آنگونه که منابع موثق به خبرنگار "نفت ما"، عنوان کردند، اراده و پیگیری ابتدایی تشکیل پرونده از سوی مهدی شریفی نیک نفس، مدیرعامل پیشین شرکت pcc انجام گرفت. 
وی از طریق مستقر کردن نمایندگان شرکت در امارات و سفرهای متعدد برای کمک به پیشبرد، فایل حقوقی، پایه های مستحکمی برای پرونده ای بنیان نهاد که صدها میلیون دلار از اموال ایران را بازگرداند.
اگر جانب انصاف و دقت نظر نیز لحاظ شود، باید اعتراف کرد که مدیران جدید به ویژه محسنی، مدیر عامل فعلی شرکت بازرگانی پتروشیمی، نیز با درک خوب مسئله، نه تنها پروژه شایسته مدیرعامل قبلی را (آنچنان که در برخی مراکز رسم است)، به کناری ننهادند، بلکه مسئله را نیز با جدیت تمام دنبال کرد.
سرانجام این کاری تیمی و دلسوزانه نیز، پیروزی ایران در یک محکمه حقوقی مهم بود. 
شرکت هیزل در این دعوا از مؤسسات حقوقی مشهوری همچون شعبه مؤسسه حقوقی بیکر و مکنزی و وکلای مشهور آن در کشور امارات بهره گرفته بود.
شریفی نیک نفس اما طی چند سفر به این کشور و جلسه با تیم موسسه حقوقی اماراتی علی ابراهیم، به کمک آنها موفق شد تا زیرساخت حقوقی این پرونده را مهیا سازد. 
واقعیت آن است که عرصه پتروشیمی ایران سیاه و سفید نیست، بلکه خاکستری است. مدیرانی همچون شریفی نیک نفس باید در یک قاب کامل و بر اساس همه اعمال خوب یا بدشان قضاوت شوند، نه فقط اعمالی که از نظر ما خوب نیست. 
کشور باید در تعامل با فعالان این صنعت، این مسئله کلیدی را در نظر بگیرد، که مبارزه در جبهه پتروشیمی بدون خاکی و گلی شدن، مقدور نیست. 
به جای تکان دادن انگشت اشاره و تهدید نسبت به فعالان بخش خصوصی باید بسترهای لازم را مهیا ساخت که آنها را مجبور نسازد که ناچاراً برخی کانال های قانونی را دور بزنند و برای خود و مجموعه تحت امرشان گریزگاه خلق کنند. 
اهالی سیاست، دیوانسالاران حکومتی و برخی نهادهای نظارتی، عادت دارند که فعالان بخش نفت و انرژی را در یکی از دو قفسه بد یا خوب، دسته بندی کنند. شاید اگر این نوع از دیدگاه، مورد بازبینی قرار گیرد، بسیاری از پرونده های پراطاله، سرنوشت دیگری پیدا کنند و یا حتی هرگز تشکیل نشوند. 
صنعت پتروشیمی و نفت ایران تحت شدیدترین تحریم ها قرار دارد، در چنین شرایطی مدیریت کردن و هدایت یک مجموعه در کانال‌های مه آلود فروش و صادرات، به کاری بسیار پر ریسک تبدیل شده است. 
بسیار طبیعی است که نحوه مدیریت و متدهای راهبری یک شرکت در بخش خصوصی در شرایط فعلی از حالت عادی خارج شود، طبیعی تر آنکه، برخی مدیران در چنین جاده لغزنده و خطرناکی که به دره های عمیق، مشرف است، اشتباهاتی نیز انجام دهند. 
چرا به جای متهم کردن هر روزه بخش خصوصی، یک بار مسئولینی که سیاستگذاری های آنها، بخش خصوصی را ناچار به خطا کرده است، مورد مواخذه قرار نگرفتند. 
امثال شریفی نیک نفس را برخی خائن خطاب می کنند و برخی از افراد درون بدنه پتروشیمی نیز آنها را قهرمان می دانند.
واقعیت اما این است که این نسل از مدیران که شریفی نیک نفس نیز متعلق به آنها است،نه خائن بودند ونه می خواستند قهرمان باشند، آنها تنها تلاش داشتند، مجموعه ای را که راهبری اش را بر عهده داشتند را زنده نگاه دارند. تجربه ارزشمند چنین افرادی نباید زیربار اتهام و احکام قضایی دفن شود. 
کشور اکنون در جنگ اقتصادی است و در شرایط جنگی نیز ایران به همه سربازانش نیاز دارد، چه آنهایی که درستکار می پندارد و چه آنها که خطاکارشان می داند. 
مسئولین در میان دهها جوال دوز که نثار مدیران فلک زده صنعت پتروشیمی کرده اند، سوزنی نیز برای اشتباهات راهبردی خود در عرصه ریل گذاری های کلان و راهبردی در نظر بگیرند.