به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی"نفت ما "،   تولید ناخالص جهانی در سال 2020 در نتیجه همه گیری کووید-19 تا 4.3 درصد کاهش یافت که منجر به توقف فعالیت اقتصادی در سرتاسر جهان شد. چالش های غیرمترقبه بر پالایشگران، همچون سیاست های محدودسازی و اعمال قرنطینه، بویژه تقاضای سوخت را کم کرد. اما وضعیت تقاضای قیر به نسبت بهتر بود و تنها از 119 میلیون تن در سال 2019 به 113 میلیون تن در سال 2020 رسید. در حالی که فعالیت ساخت و ساز در ابتدای اعمال محدودسازی و قرنطینه متوقف شده بود، نگهداری جاده ها به صورت گسترده ای به عنوان یک فعالیت اساسی مورد توجه قرار دارد و در اغلب کشورها در طول سال، افزایش یافت. 
علیرغم مقررات جدید سازمان بین المللی دریانوردی (IMO) مبنی بر استفاده از سوخت 0.5 درصد سولفور یا پایین تر از آن (VLSFO) که از ابتدای سال 2020 اجرایی شد، تاثیرات آن بر بازار قیر به صورت زیادی با تحت الشعاع پیامد همه گیری جهانی کووید-19، فراتر گرفت.
در واقع، محدودیت و کاهش سولفور نفت کوره تاثیر خاصی بر عرضه و تولید قیر نداشت.  
اگر پالایشگران تولید نفت کوره با سولفور بالا (HSFO) را متوقف می کردند، این امر می توانست به افزایش ته مانده های موجود برای تولید قیر بینجامد. اما اگر آنها یک نفت خام سبک تر یا به روزرسانی پالایشگاه را انتخاب می کردند، می توانست تولید قیر را کاهش دهد.
تقویت تقاضای قیر در سال 2020، بویژه در مقایسه با سوخت های فسیلی، تا حدودی از حاشیه سود بالای قیر پشتیبانی کرده است. این امر منجر به تولید پایدار قیر توسط پالایشگران علیرغم اینکه پالایشگاه تولید سوخت های دیگر را کاهش می دهد، شده است. تولید قیر تنها از 118.8 میلیون تن در سال 2019 به 113.1 میلیون تن در سال 2020 رسید. 
در نتیجه در مقایسه با دیگر محصولات پالایشگاهی، قیرهم در عرضه و هم در تقاضا نسبتا به صورت زیادی پایدار باقی مانده است. پیش بینی می شود که بازار تا پایان سال 2021 جهش خواهد داشت و تا سال 2022 تولید و مصرف قیر به میزان قبل از همه گیری کووید-19 برسد. آرگوس پیش بینی می کند که هرچه جلوتر برویم مصرف جهانی قیر تا حدود 2.7 درصد در سال رشد خواهد کرد. لذا پیش بینی می شود که بازار جهانی قیر به 128 میلیون تن تا سال 2025 برسد. 
ایران، کره جنوبی، سنگاپور و کانادا بزرگترین صادرکنندگان خالص قیر از سال 2016 تاکنون باقی مانده اند. صادرات قیر از ایران و کانادا از سال 2016 تاکنون به صورت چشمگیری افزایش داشته است. در میان این کشورها تنها کره جنوبی پیش بینی می شود که به دست کم صادرات 2 میلیون تن قیر در سال ادامه بدهد در حالی که پیش بینی می شد صادرات این کشور به 800 هزار تن تا سال 2025 کاهش یابد. 
چین، ایالات متحده، هند و فرانسه مهم ترین واردکنندگان قیر به شمار می روند. بویژه چین تقریبا 5 میلیون تن قیر در سال 2020 وارد کرده و پیش بینی می شود که درخواستهای واردات قیر تا سال 2025 افزایش یابد. ایالات متحده هم بیش از 2.6 میلیون تن قیر در سال 202 وارد کرد. واردات قیر هند نیز به صورت قابل ملاحظه ای از 900 هزار تن در سال 2016 به 1.8 میلیون تن در سال 2020 افزایش یافته است. فرانسه هم 1.3 میلیون تن قیر در سال 2020 وارد کرده در حالی که این میزان در سال 2016 بیش از 1 میلیون تن بوده است.
تقاضای جهانی قیر به 5.2 میلیون تن در سال 2020 به دنبال همه گیری جهانی کووید-19 و در نتیجه اعمال محدودیت های ملی کاهش یافت. اما تقاضای قیر به نسبت دیگر محصولات پالایشی در شرایط بهتری قرار داشت. به خاطر اینکه دولتها ساخت جاده را به عنوان یک فعالیت ضروری و اساسی می بینند که اغلب در خلال اجرای محدودیت های ملی انجام شد. این بدین معناست که قیر در مقایسه با سوخت های حمل و نقل که از کاهش تقاضای قابل توجه به خاطر کاهش سفر آسیب دیده اند، با حاشیه های سود بهتری روبرو بود. پیش بینی می شود که تقاضای قیر به صورت زیادی در سال 2021 بویژه با توجه به اینکه فعالیت های ساخت و ساز به صورت فزاینده ای در بحبوبه محدودیت های ملی به پیش می رود، جهش زیادی داشته باشد. 
سرمایه گذاری بر ساخت جاده یکی از هزینه های اصلی دولت ها در دوران کسادی اقتصادی است و احتمالا توسط بسیاری از دولت ها برای تحریک فعالیت های اقتصادی به پیش برده می شود. 
سرمایه گذاری دولت ها در ساخت جاده ها، بخش عمده تقاضای جهانتی قیر را تشکیل می دهد و در سال 2020 حدود 88 میلیون تن قیر به ساخت جاده ها اختصاص یافت که معادل 78 درصد تقاضای کل قیر بود. سرمایه گذاری و تامین مالی ساخت جاده ها توسط بخش خصوصی و کاربردهای عایق کاری و غیره، حدود 11 درصد تقاضای جهانی قیر را تشکیل می دهد.