به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، « هیچ وقت فکر نمی کردم به دولت باز گردم » این بخشی از گفته های وزیر نفت است که روزهای حضورش در دفتر کوچک شخصی پس از انتخابات ۸۸ را روایت می کند ، روزهایی که با قراردادهای مشاوره همچون قرارداد میلیاردی حضور در شرکت ورشکسته هپکو می گذشت.

او که پس از خروج از یک مجلس ترحیم خبرنگاری را « مزدور خواند» به خبرگزاری فارس می گوید : « من اکنون مزدور نیستم ، آن زمان که وزیر بودم مزدور جمهوری اسلامی بودم »

 کارگزار سالخورده نظام که احساس می کرد مورد خیانت نظام قرار گرفته، تمام قد در مقام اپوزیسیون ظاهر می شود و ابایی ندارد که از دوران سابق خدمت خود اعلام برائت کند. وی پس از انتخاب روحانی وقتی دوباره بر کرسی وزارت نشست، صادقانه می گوید که هیچ وقت فکر نمی کردم دوباره به دولت باز گردم. این فرصت طلایی بازگشت به لحاظ روحی و روانی وی را در موقعیتی قرار داده که در برابر کوچکترین نقدی سخت بر آشفته شود و منتقد را با انواع برچسب ها: « حرام لقمه » ، « مهره بابک زنجانی » ، ... بنوازد. سندرومی که پیرمردهای پولدار و دیوانسالاران، لواسان نشین در دوران کهنسالی، اغلب به آن مبتلا می شوند. ترس روانی از رسیدن به ایستگاه آخر، وی را بر آن می دارد که به صورت مرتب بر «پرانرژی» بودنش تاکید کند. وزیر نفت در مصاحبه ای مدعی شده که اغلب بیش از ۱۵ ساعت کار می کند. وی رویای ژنرال بودن در یک میدان جنگ واقعی را باور کرده است و به خاطر همین ذهنیت هر گونه انتقادات رسانه ای را مصداق خیانت می داند. 

 معاون اول رئیس جمهوری می گوید : « قدر نقد را بدانیم، به هر حال نقد حتی از نوع تندش برای سیاست‌گذاران سرمایه و فرصت است؛ ما نمی خواهیم رسانه‌ها از دولت تعریف و تمجید کنند رسانه‌ها باید نقاد دولت باشند» وی در جای دیگری اظهار می دارد : « نباید به رسانه هراسی روی بیاوریم ، دولت به وجود رسانه های مستقل، صریح وشجاع نیاز دارد» از این دست گفته ها کم و بیش از سوی رئیس دولت نیز بیان شده است. 

 اکثریت اعضای کابینه هم سعی می کنند تا با توجه به ضعف عمومی دولت و شرایط عمومی جامعه آستانه تحمل خود را بالا ببرند. وزیر جدید تعاون، کار و رفاه اجتماعی در بخشنامه‌ای به همه معاونان، روسا و مدیران سازمان‌ها، صندوق‌ها، بانک‌ها، موسسات تابعه و مدیران کل اجرایی دستور داد تا در راستای حمایت از فعالیت‌های خبرنگاران، همه دعاوی قضایی مطروحه را مسترد کنند. وزیر بهداشت نیز در دستوری مشابه اعلام کرد که شکایات وزارت بهداشت از خبرنگاران پس گرفته می‌شود. وزارت خانه های مانند ارتباطات ، نیرو ، ... سعی می کنند که کمترین چالش ممکن را با رسانه ها ایجاد کنند.

با این همه وزیر نفت به تنهایی سیاستی متفاوت از قاطبه دولت را در پیش گرفته است. وی تمام منتقدان را به «خیال پردازی » متهم می کند و دستگاه روابط عمومی اش وظیفه سنگین شکایت های رگباری از رسانه ها و خبرنگاران را بر عهده دارد. در واقع با یک برآورد ساده به سادگی می توان نتیجه گرفت که وزارت نفت و شرکت های زیر مجموعه، رکورد شکایت از رسانه های منتقد را در دست دارند.

فشار به رسانه های منتقد تنها به شکایت محدود نمی ماند و تیم رسانه ای وزارت نفت از انواع دیگر اهرم ها نیز استفاده می کند. فشار به شرکت های نفتی برای عدم تعامل و قطع آگهی های بازرگانی رسانه های منتقد یکی از این اهرم ها است.

بیژن زنگنه حرف هایش اغلب متفاوت از عمل او است. شاید اسحاق جهانگیری به جای سخنرانی باید به همکارش بابت این نوع رفتار تذکر دهد.

تنها پایگاه خبری "نفت ما" به خاطر  انجام وظیفه رسانه ای که همان نقد مستمر است با چند شکایت از سوی وزارت نفت در دادسرا مواجه است. وزیر نفت به راحتی حرف ناراست می زند و دشمن کینه ورز منتقدان است و هیچ کس نیست که وی را مجبور به پذیرش تراز وزیر نظام جمهوری اسلامی نماید.