به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی "نفت ما"؛ بانک جهانی اعلام کرده براثر اپیدمی کرونا 2/5 درصد از حجم اقتصاد جهانی تا کنون  در سال 2020 کاهش یافته است. این گزارش حاکی از آن است که جهان بزرگترین درد رکود اقتصادی خود را از بعد از جنگ جهانی دوم تجربه می کند.
 در خصوص کشور چین و تولیدات آن امید زیادی به بازگشت این سهم بزرگ به تولید کامل صنعتی وجود داشته، ولی تقاضا برای محصولات چینی کندتر از همیشه ثبت می شودف  چرا که پس از بازگشایی محتاطانه و احیای نیمه جان صنایع مختلف،  بازار بسیار  ثقیلی پیش رو دیده می شود  که می توان آنرا به عدم امکان و توان خریداران دیگر کشورها در شرایط کنونی نیز تعمیم داد.
لذا اگر تولیدکنندگان چین با هزینه های گذشته خود بخواهند قیمت تمام شده ارائه نمایند، به زودی حجم عرضه از تقاضای بازار فراتر رفته و باعث مشکلات جدیدتری برای بازاریابی آنان خواهد شد.
در عرصه بازار روغن پایه ، تأمین کنندگان این ماده اولیه در شمال شرقی آسیا ، سفارشات بالایی را از خریداران چینی خود دریافت کرده اند چون احتمال می رفت ، قیمتهای پایین آمده از رکود کرونایی، مجددا با رفع مشکل ،  رشد دوباره ای داشته باشند. هرچند که متعاقبا این احتمال در آینده نزدیک، قابل تحقق پیش بینی نمی شود.
این افزایش قیمت درخصوص روغن های پایه با ویسکوزیته بالاتر که به راحتی و با حجم دیگر روغنها، تولید نمی گردند  بیشتر مشهود و محسوس بوده است.
در برخی موارد، تولیدکنندگان روغن پایه قیمت های پیشنهادی خود را افزایش داده اند که ناشی از افزایش تقاضا و همچنین شیب تند تر قیمت مواد خام در دو هفته گذشته بوده است. به عنوان مثال  Petrochina  برای تعمیر و نگهداری، فعلا واحد تولید گروه یک خود را از اواسط ماه م تا اواسط ژوئیه تعطیل کرده است و یا Sinopec نیز از اواسط ماه فوریه نرخ بهره برداری خود را کاهش داده و نمی توان کاملا مشخص اعلام نمود که چه زمان به افزایش تولید خواهد رسید و اخباری مشابه در مورد دیگر تولیدکنندگان روغن پایه مطرح نیز شنیده شده است.
این وضعیت کرونا زده به خریداران جهانی این فرصت را می دهد تا منبع تأمین مواد خود را با حوصله و وسواس بیشتری انتخاب کنند. طبیعتاً هر کشوری، نهایت سعی خود را دارد تا به نوعی در این معظل جهانی دوام خود را تضمین نموده و حداقل آسیب به شهروندانش وارد شود.
به عنوان مثال کشور هند به طور معمول، دنبال قیمت های رقابتی از ایالات متحده ، خاورمیانه و شمال شرقی آسیا بوده است و این در حالیست که همه گیرشدن کرونا و رکورد اقتصادی و همچنین علاوه بر آن فرا رسیدن فصل بادهای موسمی و توفانی شدن دریاها که لجستیک و حمل و نقل این کالاها را بشدت مختل می کند، باعث تشدید نگرانی در فروش محصولات بوده است.
آشفتگی در تولید و فروش روغن پایه از یک طرف و همچنین تأمین نیاز مواد و خرید از طرف دیگر ، هر دو طرف معامله خرید و فروش را دچار سردرگمی کرده و آسیب پذیری و شکنندگی ارقام مندرج در بازار بیش از بیش نمایان ساخته است.
 بازار روانکار ایران  نیز از این آشفتگی ها در امان نبوده است و علاوه بر بلاتکلیفی ناشی از رکورد کرونا و عدم امکان تخمین زمان رهایی از آن که همانند همه بازارهای جهانی آزاردهنده بوده است  ، مزید بر آن ، دوگانگی نرخ مواد اولیه و محصولات شرکتهای معظم تعیین کننده در بازار با دیگر تولیدکنندگان خصوصی نیز تکمیل کننده فرآیند حذف تولیدکنندگان خصوصی می باشد.
حمایت از تولید داخلی و هدف گذاری درکنترل مرزها برای جلوگیری از کالاهای وارداتی که تولید مشابه داخلی دارند عامل بسیار دلگرم کننده ای بوده است، لذا مخاطرات مقایسه قیمتی تولید کننده خصوصی با دیگر رقبای تعین کننده در بازار ، همچنان خریداران را مبهوت خود داشته است و چه بسا اصولا دلیل این اختلاف بالای قیمت های تمام شده بین این دو گروه تولیدی ، همیشه این سوال را در ذهن خریداران ایجاد کرده است  که :" آیا کارخانجات کوچک خصوصی روغن پایه ،30-35 درصد سود خالص بیشتر نسبت به رقبای  دولتی خود طلب می کنند ؟"
جواب این سوال جز با اطلاع رسانی و مناظره و شفاف سازی هر دو گروه تولید کننده در اذهان عمومی میسر نخواهد شد. چرا که پیچیدگی های فوق الاشاره بازارهای جهانی و همچنین دلایل متعدد شنیدنی هر دو گروه خصوصی و دولتی ، حداقل برای قضاوت مورد نیاز است، لیکن پر واضح است که اقدام به بررسی زوایای این مسائل ، پیشفرض ارائه حکم ، برای حیات و رشد صنایع خرد خصوصی و بهینه سازی برآیند کارخانه های معظم دولتی، در راستای ایفای هدف "جهش در تولید"  آنها خواهد بود.