تحریم‌هایی که ایران را در بازار‌های جهانی منزوی کرده است، زاییده رویکرد ما در سیاست خارجی است. اما عوامل فناوری و عدم مدیریت داخلی هم در این ناکارآمدی مطلق بی تاثیر نیستند.
تاریخ انتشارسه شنبه ۱ اسفند ۱۴۰۲ - ۱۲:۴۴
کد مطلب : ۱۶۳۳۲۴
استاد حقوق اقتصاد و انرژی دانشگاه تهران در گفتگو با نفت ما مطرح کرد:
چرایی ناکارآمدی ایران در بهره برداری از میادین مشترک
استاد حقوق اقتصاد و انرژی دانشگاه تهران در ادامه گفت: اما این پایان راه نیست. در واقع ما باید جدیت لازم برای بهره برداری از پارس جنوبی داشته باشیم. یعنی با تزریق سرمایه خارجی و ... چاه‌های جدیدی در میدان حفر کنیم و همچنین برنامه‌های جدیدی را اجرایی کنیم تا بتوانیم به حق مسلم مان در میدان گازی پارس جنوبی برسیم. به هرحال ایرانِ تحت تحریم باید از همه داشته هایش بهره ببرد و منابع موجودش را در راستای کمرنگ کردن اثر تحریم به خدمت بگیرد تا بلکه بتوانیم قدم‌هایی موثر برای کمرنگ کردن تنگنا‌های اقتصادی برداریم.
او افزود: ایران همچنین باید گوشه چشمی به منابع دیگر همچون میدان گازی آرش و منابع مشترکی که با کویت و عراق داریم، بیاندازد تا بتوانیم در آنجا هم تجربیات قطر را به کار بگیریم تا از ذخائر غنی مان به نحو احسن استفاده کنیم. با این توضیح که عقل سلیم اینطور حکم می‌کند که مشکلاتی را که برای بهره برداری از این موارد داریم، رفع کنیم. شرح این نکته لازم است که برخی مشکلات زاییده عوامل خارجی دارند و برخی هم به متاسفانه به خاطر مسائلی هستند که به مدیریت داخلی مربوط می‌شوند. لازم است در هر دو مورد جدیت لازم را به خرج بدهیم تا از این طریق از وضعیت بحرانی به سمت آرامش و نظم اقتصادی حرکت کنیم تا از منافع عمومی مراقبت کنیم تا مقدمات ثروت افزایی مردم فراهم شود.
کارشناس مسائل انرژی توضیح داد: لازم به ذکر است، سال‌های قبل و پیش از اینکه ما در میادین گازی مان شروع به بهره برداری کنیم، قطر، عربستان و ... اقدامات استخراجی شان را شروع کرده بودند و چون ما با تاخیر فعالیت مان را شروع کردیم، از شرکای مان عقب ماندیم. همچنین باید به تحریم‌ها اشاره کرد که مثل ارکان اقتصادی در میادین مشترک هم هزینه‌هایی گزاف به ایران تحمیل کرد.
مرادی در پایان گفت: اینکه ناکامی را به سیاست ربط بدهیم، غلط است. یعنی بیشتر از اینکه در این ناکارآمدی سیاست دخیل باشد، صنعت و چالش‌های این بخش و همچنین عدم برخورداری از هنر علمی و فقدان پیشرفت‌های علمی هستند که فضا را برای بهره برداری ما از میادین مشترک گازی دشوار کرده است. البته منظورم این نیست که سیاست اصلا در این موضوع سهمی ندارد. به هرحال تحریم‌هایی که ایران را در بازار‌های جهانی منزوی کرده است، زاییده رویکرد ما در سیاست خارجی است. اما عوامل فناوری و عدم مدیریت داخلی هم در این ناکارآمدی مطلق بی تاثیر نیستند.
