به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی "نفت ما"، در اواخر سال 1342، سازمان برنامه و بودجه ايران، انستيتوي نفت فرانسه را براي مطالعه ايجاد صنايع پتروشيمي در ايران به خدمت گرفت. انستيتوي فوق پس از بررسي‌هاي لازم احداث يك مجتمع پتروشيمي براي توليد P.V.C (ماده اوليه پلاستيك) و D.D.B (ماده اوليه پاك‌كننده‌ها) و ‌NAOH (سود سوزآور) را در شهر آبادان به خاطر وجود امكاناتي مثل پالايشگاه آبادان، دسترسي به برق سراسري و معادن نمك خوزستان و دسترسي به دريا از طريق اروندرود و خليج‌فارس پيشنهاد كرد.
به همين منظور در سال 1344، شركت سهامي پتروشيمي آبادان با مشاركت شركت ملي صنايع پتروشيمي به ميزان 74 درصد و شركت آمريكايي «بي. اف. گودريچ» به ميزان 26درصد، با هدف توليد ماده اوليه پلاستيك (P.V.C) به ظرفيت 20هزار تن در سال، ماده اوليه پاك‌كننده‌ها (D.D.B) به ظرفيت 10هزار تن در سال و توليد سود سوزآور (NAOH) به ظرفيت 24هزار تن در سال تأسيس شد.
در همين خصوص، زميني به مساحت 27 هكتار در كنار پالايشگاه آبادان انتخاب شد و در سال 1345، قرارداد اجراي پروژه پتروشيمي آبادان با شركت لاماس آمريكايي منعقد شد و در سال 1348 اين مجتمع به بهره‌برداري رسيد.