هربرت هوور، نماينده ويژه آمريكا براي حل مسئله نفت در مهر سال 1332 با حضور در تهران و مذاكره با مقامات ايراني توانست موافقت اصولي آنها را براي تأسيس يك كنسرسيوم بين‌المللي نفت با مشاركت شركت‌هاي آمريكايي به دست آورد.

 به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی"نفت ما "،   پس از آن، آمريكا در صدد برآمد كه موافقت انگليسي‌ها و فرانسوي‌ها را نيز به اين امر جلب كند. به همين منظور در 15 آذر 1332 (6 دسامبر 1953)، آيزنهاور، رئيس‌جمهور آمريكا با نخست ‌وزيران انگليس و فرانسه تشكيل جلسه داد تا درباره موضوع نفت ايران و كانال سوئز تبادل نظر كنند.
توافقي كه بين سه كشور در اين جلسه انجام شد، امكان تأسيس كنسرسيوم بين‌المللي نفت را فراهم ساخت. از سوي ديگر، سر ويليام فريزر، رئيس هيئت‌مديره شركت نفت انگليس و ايران كه با سياست‌هاي مداخله‌جويانه آمريكا در مناقشه نفت بين ايران و انگليس و حضور شركت‌هاي نفتي آمريكايي در خاورميانه مخالف بود، ابتدا با تشكيل كنسرسيوم و دخالت شركت‌هاي ديگر در اداره و فروش نفت ايران مخالفت مي‌كرد و معتقد بود كه اگر تشكيل چنين كنسرسيومي ضرورت داشته باشد، ابتكار عمل بايد در دست او باشد، اما سرانجام مذاكره غيررسمي با شركت‌هاي بزرگ نفتي را پذيرفت و در 12 آذر 1332 (3 دسامبر 1953)، از 6 شركت بزرگ نفتي استاندارد اويل نيوجرسي، سوكوني، سوكال، تگزاس اويل، گلف اويل و رويال داچ‌شل براي حضور در لندن و انجام مذاكره دعوت كرد.
در نامه‌اي جداگانه هم از شركت فرانسوي نفت براي اين جلسه دعوت شد. فريزر همچنين تأكيد كرد كه اين جلسه فقط به منظور تبادل نظر غيررسمي انجام مي‌گيرد و نمي‌تواند تعهدي براي او به دنبال بياورد و همچنان بر اين نكته پافشاري مي‌كرد كه شروع مذاكره با ايران براي حل مسئله نفت به از سرگيري روابط ايران و انگليس بستگي دارد.