جواد اوجی، وزیر نفت با ژونگ گویدونگ، مدیر شعبه شرکت چینی سینوپک در تهران دیدار و گفت‌وگو کرد.
۰
تاریخ انتشارسه شنبه ۳۰ شهريور ۱۴۰۰ - ۱۳:۵۲
کد مطلب : ۱۳۹۵۱۵
دیدار وزیر نفت با مدیران شرکت سینوپک
این گزارش حاکی است؛ شرکت ساینوپک نخستین عملیات بین‌المللی خود را در سال ۲۰۰۲ در کشور گابن آغاز کرد. در حالی که کارکنان شرکت ساینوپک در پارک ملی لوانگو در جنوب گابن به اکتشاف نفت مشغول بودند، دولت گابن، یک چهارم از سرزمین خود را در راستای حفظ محیط زیست به منطقه حفاظت شده اختصاص داد، که در پی آن در ابتدای سال ۲۰۰۳ این شرکت برای دینامیت‌گذاری و آلوده کردن فضای پارک ملی لوانگو گابن، توسط سازمان محیط زیست ایالات متحده آمریکا به نام «انجمن حفاظت از حیات وحش» محکوم شد. تا اواسط سال ۲۰۰۳ سازمان‌های امداد بین‌المللی از جمله اتحادیه اروپا، نیز از این شرکت شکایت کردند.
در سال ۲۰۰۴ ساینوپک یک سری قرارداد اکتشاف و استخراج دیگر را با دولت گابن منعقد کرده بود و در جریان سفر رییس‌جمهور چین به آفریقا، وی با همتای گابنی خود توافقات تجاری متعددی با هدف نشان دادن تمایل دو طرف برای توسعه اکتشاف، استخراج، پالایش و صادرات فراورده‌های نفتی به امضا رساند. طی این توافقات سه منطقه دیگر برای کاوش انتخاب شدند که به گفته وزارت نفت گابن یکی از آن‌ها در ۲۰۰ کیلومتری جنوب قطب اقتصادی این کشور در بندر جنتیل و دو منطقه دیگر در حدود ۱۰۰ کیلومتری شمال شرق این بندر بودند.
شرکت ساینوپک عضو کنسرسیوم «پترودار» است، که از اعضای آن شرکت ملی نفت چین و سوداپت (شرکت نفتی دولتی سودان) هستند. در اوت ۲۰۰۵ پترودار از شروع تولید نفت در بلوک ۳ و ۷ در جنوب غربی سودان خبر داد. در دسامبر همان سال پترودار اعلام کرد که اولین محموله نفت‌خام آن‌ها در اوایل سال ۲۰۰۶ روانه بازار خواهد شد. عملیات این کنسرسیوم افزایش عمده‌ای در تولید کلی نفت سودان را سبب شد.
ساینوپک علاوه بر سودان به دنبال شرکت‌های نفتی دیگری در غرب آفریقا برای خریداری بود و در نهایت موفق به خرید شرکت «آداکس پترولیوم» در کلگری به قیمت ۵٫۷ میلیارد دلار شد، که بزرگترین تصاحب خارجی چین محسوب می‌شد. ساینوپک همچنین درصدد خرید شرکت انرژی ای‌آراچ‌سی بود که در چندین منطقه دارایی‌های نفتی مختلفی داشت. در پایان سال ۲۰۰۵ نیز همکاری‌های خود با شرکت ملی نفت چین را برای گسترش کسب‌وکار خود در سودان افزایش داد.
در نهایت فعالیت‌های ساینوپک در پارک ملی لوانگو، در سال ۲۰۰۶ به وسیله شورای ملی پارک‌های گابن متوقف شد. در ۲۴ آوریل ۲۰۰۷ حمله گروه‌های قومی شورشی سومالی در یک سایت حفاری ساینوپک در شرق صحرای «اوگادن» اتیوپی، خسارات زیادی به بار گذاشت و چندین نفر ربوده شدند. جبهه آزادی بخش ملی سومالی پس از آزادی آن‌ها به شرکت‌های خارجی در رابطه با کار در این منطقه هشدار داد، ولی ساینوپک به‌رغم این هشدار اعلام کرد که قصد خروج از این منطقه غنی را ندارد.
در ماه فوریه ۲۰۰۷ شرکت سعودی آرامکو عربستان سعودی و اکسان‌موبیل قراردادی با ساینوپک برای افزایش ظرفیت پالایشگاه فوجی تا ۲۴۰ هزار بشکه در روز تا سال ۲۰۰۹ منعقد کردند. این شرکت‌ها همچنین توافقاتی برای بازاریابی سوخت امضا کردند که ۷۵۰ ایستگاه خدماتی سوخت‌رسانی و شبکه ترمینال‌های فوجی را مدیریت کنند.
یونیپک که یکی از زیرمجموعه‌های ساینوپک است، قراردادی با شرکت نفتی فرانسوی توتال گابن در سال ۲۰۰۲ منعقد کرده بود و طی این قرارداد، چین برای اولین بار نفت خام خود را از گابن خریداری کرد. در ۱۳ آوریل سال ۲۰۱۰ این شرکت از خرید ۹٪ درصد از سهام کونوکو فیلیپس در شرکت‌های نفت ماسه کانادا خبر داد. این قرارداد در ۲۵ ژوئن توسط دولت کانادا تأیید شد.
با توجه به نوع فعالیت‌ها و پروژه‌هایی که در سال‌های گذشته، توسط ساینوپک انجام شده‌است، تحلیل‌گران نفتی، شرکت ساینوپک را، بگونه‌ای خواهر یا مکمل کمپانی پتروچاینا طبقه‌بندی می‌کنند، که نقش بخش پایین‌دستی را در صنعت نفت چین، برای شرکت پتروچاینا (که ۹۰٪ درصد از سهام آن، به دولت چین تعلق دارد) ایفا می‌کند. از نظر حجم سالانه پالایش و پردازش نفت و فراورده‌های نفتی، شرکت ساینوپک، بزرگترین پالایشگر نفت، در آسیا و بزرگترین شرکت نفتی جهان، در بخش پایین‌دستی صنعت نفت است.
پیش از این قرار بود فاز دوم توسعه میدان نفتی یادآوران با همکاری این شرکت چینی انجام شود.
