به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی"نفت ما "،    پروژه مدیریت گازهای مشعل (Flare Gas Management) که به اختصار FGM نامیده می‌شود، از جمله مهم‌ترین پروژه‌های بخش مدیریت انرژی در پالایشگاه بندرعباس به شمار می‌رود که افزون بر صرفه‌جویی‌های اقتصادی، از بعد زیست محیطی نیز دارای اهمیت فراوانی است و به همین دلیل در بسیاری اوقات، از آن به‌عنوان طرحی زیست محیطی یاد می‌شود.
هاشم نامور، مدیرعامل شرکت پالایش نفت بندرعباس گفت: افزون بر کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای به مقدار حداقل ۸۷۵۰۰ تن در سال به‌عنوان یکی از مزایای مهم زیست محیطی پروژه، صرفه‌جویی مالی ناشی از کاهش اتلاف گاز به شبکه مشعل پالایشگاه به مقدار ۱.۵ میلیون دلار در سال، انتقال دانش، کسب تجربه در بررسی فرآیندی و مطالعات شبکه مشعل برای بومی‌سازی اجرای پروژه‌های مشابه نیز از دیگر دستاوردهای اجرای پروژه مدیریت گازهای مشعل است.
وی افزود: مشکل مشعل‌دهی (Flaring) در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی به‌ویژه واحدهای بالادستی تولید نفت و گاز و همچنین واحدهای فرآیندی پایین‌دست، از جمله معضلاتی است که به دلیل آثار زیست محیطی مخرب آن همواره مورد توجه کارشناسان بوده و در سال‌های اخیر با توجه به سختگیرانه‌تر شدن استانداردهای زیست محیطی در دنیا، به یکی از دغدغه‌های اصلی این واحدها تبدیل شده است.
مدیرعامل شرکت پالایش نفت بندرعباس تأکید کرد: در سال‌های گذشته، مهم‌ترین رویکرد صنایع مرتبط در این باره استفاده از سامانه‌های بازیافت (Recovery) به‌منظور بازیابی گازهای مازاد ارسالی به شبکه مشعل (Flare) واحدها بوده که حسب مورد، استفاده از گاز فشرده شده برای تزریق مجدد به چاه‌های نفت به‌منظور افزایش راندمان تولید چاه در سکوهای نفتی، تصفیه گاز در صورت نیاز و افزایش فشار برای استفاده در شبکه سوخت واحدها و استفاده دوباره از گاز فشرده شده به‌عنوان خوراک واحد و حتی تبدیل آن به فرآورده‌های نفتی مایع از طریق فناوری GTL، از مهم‌ترین روش‌های مرسوم برای افزایش ارزش افزوده این گازها و در عین حال حل بخش عمده معضلات زیست محیطی مرتبط با آنها بوده است.
نامور گفت: در پالایشگاه بندرعباس برای نخستین بار در کشور، رویکرد مرسوم بازیافت (Recovery) گاز در اولویت دوم لحاظ شد و در گام نخست، موضوع کاهش میزان مشعل‌دهی (Flaring) پالایشگاه با تکیه بر روش‌های پیشگیرانه در دستور کار قرار گرفت و عنوان پروژه پالایشگاه نفت بندرعباس به جای بازیافت گازهای مشعل (Flare Gas Recovery)، به مدیریت گازهای مشعل (Flare Gas Management) تغییر یافت.
وی با اشاره به اینکه این پروژه در شرکت پالایش نفت بندرعباس در دو مرحله اصلی تعریف شده است، افزود: مرحله نخست بهینه‌سازی میزان مشعل‌دهی (Flaring) پالایشگاه شامل فعالیت‌های پیشگیرانه مانند شناسایی کانون‌های عمده مشعل‌دهی (Flaring) در شبکه و حذف یا کاهش اثر آنها از طریق رفع اشکال از تجهیزات مرتبط (شیرهای اطمینان، شیرهای کنترلی و نظایر آن) و همچنین ارزیابی شرایط عملیاتی واحدها به‌منظور بازتعریف شرایط و تنظیمات (Setting) ادوات کنترلی با هدف کاهش اتلاف‌های احتمالی بود و مرحله دوم شامل ارزیابی وضعیت مشعل‌دهی (Flaring) پالایشگاه پس از انجام مرحله نخست و امکان‌سنجی استفاده از سامانه بازیافت (Recovery) مناسب با هدف بازیافت گازهای مشعل (Flare Gas)  مازاد احتمالی است.
مدیرعامل شرکت پالایش نفت بندرعباس با بیان این نکته که با این رویکرد، هزینه‌های مربوط به اجرای پروژه به نحو چشمگیری کاهش می‌یابد، تصریح کرد: در این طرح اجرای اقدام‌های تهاجمی (انجام فعالیت‌های پیشگیرانه به‌منظور شناسایی و تا حد امکان حذف کانون‌های اتلاف گاز به مشعل) جایگزین فعالیت‌های تنها تدافعی (بازیافت گاز شبکه مشعل بدون توجه به مبدا و دلایل تولید آن) می‌شود که عموماً هزینه کمتری در بردارند.
نامور گفت: مرحله نخست پروژه در قالب انجام فعالیت‌های ارزیابی گازهای تخلیه‌ای (Vent Analysis) همراه با شبیه‌سازی (Simulation) شبکه مشعل پالایشگاه و همچنین بازنگری شرایط عملیاتی واحدها در مدت ۶ ماه انجام شد و اجرای مرحله دوم پس از امکان‌سنجی فنی و مالی و اطمینان از اقتصادی بودن فرآیند بازیافت (با توجه به کاهش میزان اتلاف در مرحله نخست) و با در نظر گرفتن اولویت‌های پالایشگاه در چگونگی استفاده از گاز بازیافتی احتمالی، در دستور کار قرار دارد.