آیا موضع روسیه نسبت به ایران تغییر کرده است؟

به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ،رای الیوم در تحلیلی به قلم عمر الردّاد نوشت: شاخص های متعددی در مورد تغییر در موضع روسیه نسبت ‏به حضور و سیاستهای ایران در سوریه وجود ‏دارد، جوهره این تغییر، پاسخ مثبت روسیه و هماهنگی ‏آن با استراتژی اسرائیل در خصوص کاهش نفوذ ایران در ‏سوریه است.‏ این رسانه عرب زبان ادامه داد: مشخص است که واکنش روسیه از زمان پیش از ضربه ‏موشکی آمریکا فرانسه و انگلیس به سوریه، و پس از ‏حملات اسرائیل به اهداف ایرانی، نشان دهنده ‏وجود تفاهم هایی بین آمریکا و اسرائیل است که ‏مبتنی بر قطع حمایت روسیه از ایران و کنترل نفوذ ‏نظامی و سیاسی آن در سوریه است و به نظر می رسد ‏این توافق در دو جهت در میدان سوریه نمود می یابد؛ ‏اول: نواختن بر تار هماهنگی اسرائیل با روسیه در ‏ضربه هایی که متوجه اهداف ایرانی می شود، بدون ‏پاسخ یا حمایت و یا اعتراضی از سوی سامانه های ‏دفاع هوایی روسیه. دوم: اینکه حملات موشکی اسرائیل ‏اهداف ارتش سوریه را در بر نگیرد.‏ عملیات اخیر اسرائیل در سوریه، به گفته مسئولان ‏اسرائیلی با هماهنگی با فرماندهی روسیه انجام شده ‏است، بویژه آنکه این عملیات همزمان بود با سفر ‏نخست وزیر اسرائیل به مسکو که در ضمن آن نتانیاهو ‏از ندادن اجازه به ایران برای تهدید آن از غزه، ‏لبنان و سوریه است.‏ هدف سیاست و پیامهای اسرائیل و آمریکا، فشار اوردن ‏بر اسد و همکاری روسیه در جهت کاهش نفوذ ایران و ‏اجبار آن برای عقب نشینی است. اگر اسد مایل باشد آینده سوریه را در کنار ‏روسیه و با کمک آن بسازد، نه ایران، و اگر بخواهد ‏تحت فشارهای آمریکا و اسرائیل، ایران را از سوریه خارج کند، با موانع متعددی روبرو می شود که در ‏مقدمه آنها، ایجاد شکاف در فرماندهی نظامی و ‏امنیتی سوریه است که تحت سرپرستی ایران و روسیه، ‏هر دو است.‏ فرماندهی روسیه می داند که جنگ گسترده ای بین ‏اسرائیل و ایران در سوریه در نمی گیرد و نهایت تنش ‏ممکن بین این دو، ادامه حملات اسرائیل به اهداف ایرانی است و به احتمال زیاد روسیه هر چه بیشتر به ‏سمت تفاهم با آمریکا و اسرائیل می رود تا عرصه را ‏بر ایران در سوریه تنگ کند؛ منافع روسیه با آمریکا ‏و اروپا بسیار بیشتر از منافع آن با ایران است.‏ بدین ترتیب، با وجود پیوندهای مشترک بین روسیه و ‏ایران در سوریه، ایستگاههای متعددی در طول 8 سال ‏گذشته ثابت کرده است که آنچه بین تهران و مسکو در ‏سوریه جریان دارد، از تعدادی تفاهم های موافق با ‏منافع آنها فراتر نمی رود. ایران با انگیزه ملی و ‏مذهبی به سوریه آمد، اما روسیه با طرح بین المللی ‏در سایه نظام قطبی جهان وارد سوریه شد تا سهم خود ‏در این کشور عربی را بردارد، اشتباهات خود در لیبی ‏را جبران کرده و یک نظام سکولار فدرالی در سوریه ‏تاسیس کند.‏ مترجم:مریم نصرالهی-انتخاب