۰
plusresetminus
تاریخ انتشارجمعه ۱۷ فروردين ۱۳۹۷ - ۱۷:۲۹
کد مطلب : ۸۲۷۱۷
اختصاصی "نفت ما"؛نامه پدر یکی از شهدای سانچی خطاب به مدیرعامل نفتکش

تناقض در گفتار مسولین را چه کسی پاسخ میدهد؟!

قایق نجات چه شد؟یکی از آنها را گفتید سوخته،دیگری را گفتید انفجار به داخل آب انداخته،فرض کنید قایق سوخته را باور کردیم قایق جدا شده را چگونه توجیه میکنید؟قایقی که قفلهای آن باز شده،هیچ شکستگی در قفلهای نگهدارنده و زنجیرهایش دیده نمیشود،قلابهایی که شما بهتر میدانید فقط از داخل قایق و توسط شخص باز میشوند و باوجود تصاویر و فیلم های بی کیفیتی که چین به عمد اینگونه فرستاد برای هر کارشناسی واضح است، این را چگونه توجیه میکنید؟؟
با عرض سلام خدمت مدیرعامل محترم شرکت نفتکش جناب سردشتی؛این نامه مفصل ازطرف خانواده یکی از دانشجویان حاضر در نفتکش سانچی پوریا عیدی پور به شخص جنابعالی میباشد. در ابتدا لازم میدانم نکاتی را یادآوری کنم که شاید فراموش کرده باشید. اگرچه مسئولان در ابتدا تاکید داشتند که به دلایل متعدد احتمال زیادی برای زنده بودن سرنشینان سانچی وجود دارد با غرق شدن آن به سرعت موضع خود را تغییر داده و از احتمالی سخن به میان آوردند که طی هشت روز درباره آن کلامی بیان نکرده بودند.ازهمان ساعات ابتدایی خبر جدا شدن یکی از قایق های نجات از آن را اعلام کردند که امید به زنده بودن خدمه را برای همه و بخصوص خانواده ها صد برابر نمود. خبری که سیروس کیان ارثی مدیر عامل سابق نفتکش به رسانه ها داد که کمی بعداز انتشار این خبر توسط وی،جناب قره خانی سخنگوی کمیسیون انرژی نیز آن را  تکرار کرد، قایقی که درباره آن توضیحی داده نمیشد اما مشخص بود که گم شده . هرچه زمان بیشتر میگذشت و حرفهای ضد ونقیض مسئولان شنیده میشد دیگر جای هیچ شک و شبهه ای نمی ماند که قایق را خدمه به آب سپرده و با آن دور شده اند،این شفافیت هر روز بیشتر میشد تا جایی که جناب کیان ارثی ترجیح دادند به روی خودشان نیاورند که این خبر را خودشان شخصا مخابره کرده اند . مدیری که تازه شش روز پس از حادثه روانه چین شد تا ببیند اوضاع از چه قرار است. دیگر روایت مضحک اعلام احتمال محبوس بودن خدمه در موتورخانه بود،اظهاراتی که از زبان مسئولان مختلف مکررا مطرح شد بدون آنکه بگویند منشا این حدس ها از کجاست،یا متخصصان آن را تایید میکنند؟آیا چنین امری ممکن است؟اگر ممکن است چرا پیش از مخفی شدن پیامی مخابره نکرده و یا از موتورخانه پیامی نفرستادند؟بعد از هشت روز و زمان غرق شدن کشتی اعلام کردند که همه خدمه در لحظه اول فوت شده اند،پس چرا این را در طول این چند روز اعلام نکردند؟روز هشتم از کجا مطلع شدند؟چرا در این چند روز همه امید میدادند؟امیدواری که نه از بطن حادثه در دریای چین،بلکه از تهران،از بطن شرکت،و از افرادی که خود را با خانواده های سانچی و همکاران مفقودشان در آن حادثه یکی میدانستند به افکار عمومی مردم داده شد . با همه این گلایه ها و بسیاری دیگر که مجال گفتن همه آنها در اینجا نیست،فقط چندین سوال از هزاران سوال بی جواب حادثه را از شخص جنابعالی که به گفته بعضی از همکاران محترم و نه چندان دلسوزتان از جنس خانواده های دریایی هستید و ظاهرا دردهایشان را میشناسید می پرسم. از بین صدها سوال بی جواب خانواده ها و مردم تنها چند سوال از شما داریم و شما هم از این چند سوال هرکدام را که مایل بودید و البته جوابی منطقی و کارشناسانه برای آن داشتیدرا پاسخگو باشید که البته تاکنون هیچ جواب مستدلی نداده اید . قایق نجات چه شد؟یکی از آنها را گفتید سوخته،دیگری را گفتید انفجار به داخل آب انداخته،فرض کنید قایق سوخته را باور کردیم قایق جدا شده را چگونه توجیه میکنید؟قایقی که قفلهای آن باز شده،هیچ شکستگی در قفلهای نگهدارنده و زنجیرهایش دیده نمیشود،قلابهایی که شما بهتر میدانید فقط از داخل قایق و توسط شخص باز میشوند و باوجود تصاویر و فیلم های بی کیفیتی که چین به عمد اینگونه فرستاد برای هر کارشناسی واضح است، این را چگونه توجیه میکنید؟؟ شما که سالهاست با نفتکش،خطرات و قوانین آنها از نزدیک آشنایید،پس چرا شما و یا مطلعین نفتکش نگفتید که در مواقعی که خطر انفجار و یا آتش سوزی آن هم با آن محموله وجود دارد،هر کاپیتان باتجربه ای دستور به ترک کشتی می دهد نه پنهان شدن در موتورخانه و یا اطفای حریق چرا وقتی طبق قوانین بین المللی دریایی فرد یا افرادی را که در دریا ناپدید می شوند و هیچ پیکر و یا نشانه ای مبنی بر فوت آنها نیست تا چندین سال مفقود می دانند پس شما با چه حقی آنها را شهید اعلام کردید،آن هم بلافاصله و در لحظه غرق شدن کشتی!!! بخاطر برادران چینی؟بخاطر حفظ منافعشان؟برای اینکه خدای نکرده ناراحتی به شریک تجاریتان وارد نشود سی و دو خانواده را روزها و ماهها زجر دادید در آن هشت روز هرکدام از همکارانتان از تعلل چینی ها سخن گفتند،چینی هایی که هر روز را مثل یک کارگر روزمزد ازصبح تا عصر کارمیکردند و شب کار تعطیل بود تاصبح،که هم برشما و هم همه مردم کاملا عیان بود، چه اتفاقی افتاد که مسئولانی که در این مدت هیچ نقشی نداشتند و هیچ پیگیری قاطعی نکردندبا کمال وقاحت اعلام کردند که چین نهایت تلاش خود را کرد، باید بگویم که نه فقط چین،ایران هم تعلل کرد،خواسته یا ناخواسته اش را خدا میداند. حال فقط چند چرای دیگر : چرا خاموش کردن آتش نفت و میعانات با آب؟چرا آن انفجار روز آخر؟چرا فقط۴نفر از گروه امداد چین رفتند؟دما که به گفته خودشان ۳۹ درجه بود،چرا هر ۴ نفر فقط به یک نقطه از کشتی رفتند؟جای جعبه سیاه،هرکدام نیم ساعت زمان داشتند،جمعا۲ ساعت،با این زمان نمیشد بقیه جاها را جستجو کرد اگ ر کسی داخل کشتی بود؟؟چرا هیچکس نگفت خدمه کریستال چگونه نجات یافتند؟مگر نگفتید انفجار و خفگی خدمه سانچی در لحظه اول بوده و وقت فرار نداشتند؟گاز سمی فقط ایرانیها را شناسایی کرده و یا انفجار بر خدمه کریستال بی اثر بوده؟یا شاید کشتی چینی دنده عقب گرفته آنهم باسرعت چند ثانیه؟چرا کشتی کریستالی که میگویید در طی چند روز اینهمه زنگ زده؟انگار ماههاست ازجای خود تکان نخورده، چرا سه پیکر با لباسهای مخصوص بودند؟چرا با خود مدارکشان را برداشته بودند؟چرا به قول شما دو بازجویی از خدمه کریستال؟البته اگر خدمه ای بوده باشد و اگر بازجویی درکار باشد،که آنهم جای ابهام دارد . و چرا چرا و چرا اکنون که همه میدانند غواصها میتوانند با تجهیزات ویژه به آن عمق بروند با صراحت اعلام کردید که نمیتوانیم هزینه کنیم؟البته خدا را شاکریم که همه این حرفهای ضد و نقیض را ازجانب شما و همکارانتان دیدیم که خود گواه بر حقیقت های دیگریست،که به امید خدا به زودی زود روشن خواهند شد و اگر تاکنون ازجانب خانواده ها این حرفها همگانی نشد نه به امید کمک و همکاری شما بلکه فقط به خیال شفاف سازی گوشه ای از ابهامات بود،چرا که جز به خدا به هیچکس نمی توان امید بست . ناگفته نماند همگی سپاسگذار و مدیون بسیاری از عزیزان دریانوردیم،آنان که دلسوزانه با صحبتهایشان گوشه هایی از حادثه را برایمان روشن کرده و نور امید را در دلمان زنده کردند،نور امیدی که شما و بسیاری دیگر سعی در خاموش کردنش داشتید، که نتوانسته و نمی توانید چون هم ما و هم شما میدانیم عزیزانمان روزی که شاید زیاد هم دور نیست باز میگردند روزی که زمستان تمام میشود و روسیاهی اش برای خیلیها می ماند. کاش هرکس آنقدر که فکر منفعت طلبی خود بود ذره ای هم به فکر عاقبتی که با آه مادران، همسران و فرزندان کوچک این عزیزان روزی گریبانش را درهمین دنیا میگیرد بود، البته بماند که در روز قیامت جواب دل کدامیک از این خانواده های منتظر را به خدا پس خواهد داد. امروز خدایم را با قلبم میخوانم چون میدانم معجزه ای بزرگ در راه است امیدی هست چون خدایی هست "سیاوش عیدی پور،پدر پوریا عیدی پور،دانشجوی حاضر در نفتکش سانچی"
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی


بخش خصوصی؛ عامل موثر در تحقق رشد تولید با مشارکت مردم
 سید حمیدرضا فاطمی حسینی/کارشناس حوزه نفت و گاز 
شاخص بروکفیلد و تحلیل ویسکوزیته دینامیکی سیالات
مهندس علیرضا آمار محمدی/مشاور و کارشناس ارشد روانکارهای خودرویی و صنعتی